Exit

De zon werpt een rode gloed op haar tijdens het gouden uur. Na het eten staart de coördinatrice van de orkestacademie van het Concertgebouworkest tijdens een verloren moment uit raam.

Print van de coördinator van RCO Academie, na het eten in Kasteel Amerongen, voorafgaand aan het concert door haar pupillen. De zon gaat onder en werpt een rode gloed op de muur tijdens het gouden uur.
Print van de coördinator van RCO Academie, na het eten in Kasteel Amerongen, voorafgaand aan het concert door haar pupillen. De zon gaat onder en werpt een rode gloed op de muur.

Kasteel Amerongen is een groot en sjiek kasteel. Een actieve groep vrijwilligers organiseert er behalve rondleidingen ook kamermuziekconcerten, die open staan voor het publiek. Op een zaterdagmiddag hebben studenten van orkestacademie intensief gerepeteerd. Die avond zullen ze – als onderdeel van hun opleiding – een concert geven voor een uitverkochte zaal.

Maar voor het zover is, wordt er gezamenlijk gegeten in de eetkeuken. Een van de vrijwilligers heeft een uitgebreide maaltijd gekookt. Enthousiast schuiven de musici hongerig aan een grote tafel aan en scheppen hun borden vol. Intussen bespreken ze de repetitie van de middag en nemen ze details door voor de komende avond. Ook wordt door de coördinatrice alvast het programma voor de komende week doorgenomen.

Na het eten hebben alle musici tijd om een uurtje uit te buiken. De een pakt een mobieltje tevoorschijn om wat op social media rond te dwalen, terwijl een ander zijn of haar instrument pakt om nog wat te studeren.

In gedachten tijdens het gouden uur

Voor de coördinator is dit ook een kort moment om even uit het raam te staren. De zon gaat onder en het warme strijklicht werpt een rode gloed op haar. Ze werpt een schaduw op de muur achter haar. De muur lijkt de zachtgele tint verloren te hebben en kleurt rood in het gouden uur.

Iemand roept: “Een stuiver voor je gedachten.” Ze kijkt op en niet veel later klapt ze in haar handen en begeleidt ze haar pupillen naar beneden. Het publiek wacht in de zaal. Het concert kan beginnen.


Eye Print

‘Ik print, dus ik ben.’

Een foto die niet is afgedrukt op papier, is als een foto die niet is gemaakt. Iedereen die een afgedrukte foto in handen heeft gehad, weet dat de tactiele ervaring ongeëvenaard is. Daarom drukt Renske al haar foto’s, die ze goed vindt, af. Elke week plaatst ze – onder de noemer Eye Print – een digitale foto van een fotoprint online. Ze plaatst de foto met een korte beschrijving hoe de foto tot stand kwam en waar deze over gaat.

Close
Go top