Een orkestbode – de stille kracht van een professioneel symfonieorkest – houdt pauze. Hij leest ontspannen zijn krantje, gezeten achter de pauken.

Naar de opera gaan, is voor veel mensen een genoeglijk avondje uit. Op het podium staat een prachtig decor. Zangers vertolken hun rollen. Daarbij zingen ze soms in de meest ongelooflijke houdingen, waarbij hun stemgeluid de hele zaal vult. In de bak, half onder het podium, zit het orkest.

Orkestbode – de stille kracht

Om zo’n voorstelling mogelijk te maken is achter de schermen een heel legertje mensen actief. Daaronder bevinden zich orkestbodes, de stille krachten van een symfonieorkest. Zonder een orkestbode kan een orkest niet functioneren. Dan staan lessenaars en stoelen niet klaar. De grote instrumenten, zoals pauken, harpen en contrabassen, zwerven dan ergens rond, behalve op het podium.

Orkestbodes zijn logistieke geesten met een vooruitziende blik, waardoor musici alleen nog maar op hun stoel hoeven plaats te nemen. En muziek te maken, uiteraard. Als het een vreemd podium is, dan hangen de  orkestbodes bewegwijzering op van artiesteningang tot kleedkamer. En van kleedkamer tot podium. Zonder orkestbode is het voor musici onmogelijk zich te concentreren op hun voornaamste taak. Dat is ten eerste, ten tweede en ten derde: mooie muziek maken.

Orkestbodes werken zogezegd ‘voor de troepen uit’. Ze sjouwen wat af. En als een voorstelling klaar is, zijn zij degenen die zorgen dat alles op het podium weer wordt opgeruimd.

Als voor een uitvoering, zoals hier in een operatheater, alles voor het orkest klaarstaat, is er tijd voor momentje rust. Het is donker in de orkestbak. Daarom hebben alle muzieklessenaars verlichting. De paukenist heeft zijn eigen verlichting, zodat hij kan zien op welke trommel hij slaat. En die verlichting is handig als je als orkestbode dan een krantje wilt lezen. Pauken zijn groot genoeg om je krantje op uit te spreiden en tot rust te komen. Totdat de musici opkomen, dan moet je weg en begint de muziek. 

Eye Print

‘Ik print, dus ik ben.’

Een foto die niet is afgedrukt op papier, is als een foto die niet is gemaakt. Iedereen die een afgedrukte foto in handen heeft gehad, weet dat de tactiele ervaring ongeëvenaard is. Daarom drukt Renske al haar foto’s, die ze goed vindt, af. Elke week plaatst ze – onder de noemer Eye Print – een digitale foto van een fotoprint online. Ze plaatst de foto met een korte beschrijving hoe de foto tot stand kwam en waar deze over gaat.